สวัสดีค่ะ อาจจะยาวหรืออ่านยากนิดนึงนะคะ ต้องขอโทษตรงนี้ด้วย
ตั้งแต่ขึ้น ม.4 มาเราเรียนดรอปมากค่ะ เนื่องจากเราไม่ได้อยากเรียนตรงนี้ตั้งแต่แรก แต่เราก็พยายามถูๆไถๆไป จนกระทั่งเราเรียนได้ที่รั้ง
ท้ายห้อง พ่อแม่รู้ก็ไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ก็บอกให้พยายาม (ต้องบอกก่อนว่าที่บ้านเรามักชอบทะเลาะกันบ่อย จนเราเก็บมาคิดมาก เลยส่งผล
ให้เราเรียนตกไปมาก) ช่วงนั้นเราเครียตมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องที่บ้าน ที่มักมีปัญหากัน จนล่าสุดเมื่อวันศุกร์ เราโดนพ่อบังคับให้อ่าน
หนังสือ ห้ามเล่นคอม ห้ามทุกอย่าง เราก็ทำตามค่ะ อยู่ในห้อง อ่านหนังสือ แต่ก็ดูหนังฟังเพลงอยู่ในห้องนั้นบ้าง เป็นเวลา5วันแล้ว จะออก
มาก็แต่อาบน้ำ กินข้าว วันนี้เลยมานั่งเล่าค่ะ จนเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา เป็นวันที่เราต้องไปสอบแก้ตัว (แก้0นั่นแหละ) แล้วเราไปสาย เพราะ
โดนครูพาไปคุยยาวค่ะ (เราเป็นคนที่เวลามีปัญหาจะชอบปรึกษาครูมากกว่าเพื่อน ครูเกือบทั้งระดับเลยรู้ปัญหาของเรา) จนเราขึ้นมาสอบ
ช้า เดธไลน์10โมง เราสอบเสร็จเหลือเวลาอีกประมาณ10นาที เลยสอบที่เหลือไม่ทัน เราเลยโทรบอกพ่อไปตามตรงว่ามาสอบแล้วนะ แต่
ไม่ครบ จะผ่านไม่ผ่านอีกเรื่องนะ พ่อก็บอกเข้าใจ ให้เอาใหม่ อะไรผ่านไปแล้วก็ช่างมัน เราก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยค่ะ แล้วจึงกลับบ้าน พอ
มาวันนี้สดๆร้อนๆ เราต้องไปรร แต่ติดที่ว่าเราปวดท้องประจำเดือนหนักมาก เลยไปไม่ไหว แล้วทีนี้พ่อกลับมาบ้านก็ยังดีๆอยู่นะ เราก็โทร
บอกพ่อกับครูแล้วว่าวันนี้ไปไม่ได้ ปวดท้องหนักมาก จนกระทั่ง ครูคนนึงโทรเข้ามือถือพ่อ ละเราอ่านหนังสืออยู่แล้วไปได้ยินประโยคนึงว่า
ใช่ครับมันไม่เอาไหน พอสักพักวางไป พ่อก็มาตะคอกใส่เราค่ะ ว่า จะไม่เรียนแล้วใช่มั้ย มไม่เคยเห็นใจพ่อแม่เลยเหรอ เห็นแก่ตัว
อยากเป็นควายใช่มั้ย อยากโง่ อยากไม่มีอนาคตใช่มั้ย พูดมาคำเดียว ตอนนั้นเราได้แต่นั่งนิ่งๆข่มใจไม่ให้ร้องไห้ เพราะรู้ว่าพูดอะไรไปก็
เหมือนข้ออ้าง แล้วเขาก็บอกอีกว่า ออกไปเลยไป ถ้าไม่อยากเรียน ออกไปจากบ้านแล้วไปเป็นควายเลย กูส่งมห้เรียนแต่กุได้ควายออ
กมาเนี่ยเหรอ สิ่งที่ตอบแทน เราก็เงียบร่อไปก่อนจะยกหนังสือขึ้นมาอ่านต่อบนบ้าน แต่อ่านได้นิดเดียว เราก็ร้องไห้ค่ะ ไม่เข้าใจอะ ใน
เมื่อเขาบอกแล้วว่าเขาเข้าใจเรา ให้เราทำตัวใหม่ แล้วทำไมจู่ๆโดนครูบอกว่าเราสอบไม่ค่บทีเดียวนี่เดือดขึ้นหน้า ไล่เราออกจากบ้านเลยเห
รอคะ
แล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรก เราไม่พอใจทุกครั้งเวลาเขาบอกว่า ไม่มีใครเข้าใจเราได้มากกว่าเขา แต่สิ่งที่เขาทำมันตรงกันข้าม เราเครียต
สะสมมา1ปีเต็มๆ จากตอนแรกที่เป็นคนเข้าสังคม ตอนนี้เก็บตัว เพื่อนไม่ค่อยมี ที่บ้านทะเลาะกัน บางครั้งทะเลาะกันมีครั้งไหนที่เหมือน
เหตุผลเราฟังขึ้นกว่าเขาจะพูดว่า แล้วจะเอายังไง? ถ้าพูดอีกทีโดน แล้วยังไง ก็กุจะเอาแบบนี้ เป็นลูกมีหน้าที่ฟังอย่างเดียว กุเป็นพ่อ
ต้องฟังกู เราไม่ชอบเลยค่ะ มีหลายครั้งที่เราคิดฆ่าตัวตายนะ เพราะเราเบื่อ เราอิจฉาเด็กที่มีความสุข ไม่ต้องมาเจออะไรแบบเรา ตอนนี้เรา
หมดกำลังใจที่จะเรียน ไม่อยากทำอะไรต่อไปแล้วค่ะ เราต้องตามใจเขาทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องที่เขาอยากให้เรียนสายสามัญ พอเป็นแบบนี้ก็
กลายเป็นความผิดเราไปอีก เราควรทำยังไงคะ อธิบายไปเขาก็ไม่ฟัง เหนื่อยจริงๆค่ะ บางครั้งเวลาเราไม่ได้ไปรร เพราะไม่สบาย เขาก็ชอบ
พูดว่า เนี่ย ไม่ได้เรียน ไม่สบาย แถมยังต้องมาลำบากกุพามารพ.อีก เห้อออ
[ระบาย] โดนพ่อไล่ออกจากบ้านค่ะ
ตั้งแต่ขึ้น ม.4 มาเราเรียนดรอปมากค่ะ เนื่องจากเราไม่ได้อยากเรียนตรงนี้ตั้งแต่แรก แต่เราก็พยายามถูๆไถๆไป จนกระทั่งเราเรียนได้ที่รั้ง
ท้ายห้อง พ่อแม่รู้ก็ไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ก็บอกให้พยายาม (ต้องบอกก่อนว่าที่บ้านเรามักชอบทะเลาะกันบ่อย จนเราเก็บมาคิดมาก เลยส่งผล
ให้เราเรียนตกไปมาก) ช่วงนั้นเราเครียตมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องที่บ้าน ที่มักมีปัญหากัน จนล่าสุดเมื่อวันศุกร์ เราโดนพ่อบังคับให้อ่าน
หนังสือ ห้ามเล่นคอม ห้ามทุกอย่าง เราก็ทำตามค่ะ อยู่ในห้อง อ่านหนังสือ แต่ก็ดูหนังฟังเพลงอยู่ในห้องนั้นบ้าง เป็นเวลา5วันแล้ว จะออก
มาก็แต่อาบน้ำ กินข้าว วันนี้เลยมานั่งเล่าค่ะ จนเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา เป็นวันที่เราต้องไปสอบแก้ตัว (แก้0นั่นแหละ) แล้วเราไปสาย เพราะ
โดนครูพาไปคุยยาวค่ะ (เราเป็นคนที่เวลามีปัญหาจะชอบปรึกษาครูมากกว่าเพื่อน ครูเกือบทั้งระดับเลยรู้ปัญหาของเรา) จนเราขึ้นมาสอบ
ช้า เดธไลน์10โมง เราสอบเสร็จเหลือเวลาอีกประมาณ10นาที เลยสอบที่เหลือไม่ทัน เราเลยโทรบอกพ่อไปตามตรงว่ามาสอบแล้วนะ แต่
ไม่ครบ จะผ่านไม่ผ่านอีกเรื่องนะ พ่อก็บอกเข้าใจ ให้เอาใหม่ อะไรผ่านไปแล้วก็ช่างมัน เราก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยค่ะ แล้วจึงกลับบ้าน พอ
มาวันนี้สดๆร้อนๆ เราต้องไปรร แต่ติดที่ว่าเราปวดท้องประจำเดือนหนักมาก เลยไปไม่ไหว แล้วทีนี้พ่อกลับมาบ้านก็ยังดีๆอยู่นะ เราก็โทร
บอกพ่อกับครูแล้วว่าวันนี้ไปไม่ได้ ปวดท้องหนักมาก จนกระทั่ง ครูคนนึงโทรเข้ามือถือพ่อ ละเราอ่านหนังสืออยู่แล้วไปได้ยินประโยคนึงว่า
ใช่ครับมันไม่เอาไหน พอสักพักวางไป พ่อก็มาตะคอกใส่เราค่ะ ว่า จะไม่เรียนแล้วใช่มั้ย มไม่เคยเห็นใจพ่อแม่เลยเหรอ เห็นแก่ตัว
อยากเป็นควายใช่มั้ย อยากโง่ อยากไม่มีอนาคตใช่มั้ย พูดมาคำเดียว ตอนนั้นเราได้แต่นั่งนิ่งๆข่มใจไม่ให้ร้องไห้ เพราะรู้ว่าพูดอะไรไปก็
เหมือนข้ออ้าง แล้วเขาก็บอกอีกว่า ออกไปเลยไป ถ้าไม่อยากเรียน ออกไปจากบ้านแล้วไปเป็นควายเลย กูส่งมห้เรียนแต่กุได้ควายออ
กมาเนี่ยเหรอ สิ่งที่ตอบแทน เราก็เงียบร่อไปก่อนจะยกหนังสือขึ้นมาอ่านต่อบนบ้าน แต่อ่านได้นิดเดียว เราก็ร้องไห้ค่ะ ไม่เข้าใจอะ ใน
เมื่อเขาบอกแล้วว่าเขาเข้าใจเรา ให้เราทำตัวใหม่ แล้วทำไมจู่ๆโดนครูบอกว่าเราสอบไม่ค่บทีเดียวนี่เดือดขึ้นหน้า ไล่เราออกจากบ้านเลยเห
รอคะ
สะสมมา1ปีเต็มๆ จากตอนแรกที่เป็นคนเข้าสังคม ตอนนี้เก็บตัว เพื่อนไม่ค่อยมี ที่บ้านทะเลาะกัน บางครั้งทะเลาะกันมีครั้งไหนที่เหมือน
เหตุผลเราฟังขึ้นกว่าเขาจะพูดว่า แล้วจะเอายังไง? ถ้าพูดอีกทีโดน แล้วยังไง ก็กุจะเอาแบบนี้ เป็นลูกมีหน้าที่ฟังอย่างเดียว กุเป็นพ่อ
ต้องฟังกู เราไม่ชอบเลยค่ะ มีหลายครั้งที่เราคิดฆ่าตัวตายนะ เพราะเราเบื่อ เราอิจฉาเด็กที่มีความสุข ไม่ต้องมาเจออะไรแบบเรา ตอนนี้เรา
หมดกำลังใจที่จะเรียน ไม่อยากทำอะไรต่อไปแล้วค่ะ เราต้องตามใจเขาทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องที่เขาอยากให้เรียนสายสามัญ พอเป็นแบบนี้ก็
กลายเป็นความผิดเราไปอีก เราควรทำยังไงคะ อธิบายไปเขาก็ไม่ฟัง เหนื่อยจริงๆค่ะ บางครั้งเวลาเราไม่ได้ไปรร เพราะไม่สบาย เขาก็ชอบ
พูดว่า เนี่ย ไม่ได้เรียน ไม่สบาย แถมยังต้องมาลำบากกุพามารพ.อีก เห้อออ